Dyslexie is een stoornis die gekenmerkt wordt door een hardnekkig probleem bij het aanleren en vlot toepassen van het lezen en/of het spellen op woordniveau. Als kinderen leren lezen en schrijven, leren ze letters te koppelen aan klanken en klanken te koppelen aan letters. In het begin is dit een moeilijk proces maar, doordat ze regelmatig oefenen, wordt dit geautomatiseerd. Bij kinderen met dyslexie is er duidelijk een automatisatieprobleem aanwezig. De leesproblemen zijn ondanks intensieve therapie, zeer hardnekkig.

Dysorthografie is sterk verwant met dyslexie en beide leerstoornissen komen vaak samen voor. Bij kinderen met dysorthografie doen zich ernstige problemen voor op het gebied van spelling. Dit wil zeggen het correct kunnen analyseren van hoorwoorden, het kunnen memoriseren van onthoudwoorden (ei-, au-…) en het kunnen toepassen van spellingsregels (vb. werkwoordvervoeging).

Bij kinderen met dyscalculie gaat het rekenen veel moeizamer. De rekenachterstand komt niet overeen met het vermogen tot leren op andere gebieden (zoals lezen en schrijven)
Kinderen met dyscalculie gaan ondanks veel en gericht oefenen (bijna) niet vooruit. Het automatiseren komt niet of moeizaam tot stand. Vaak heeft een kind met dyscalculie weinig (ruimtelijk) inzicht, moeite met klokkijken en geen sterk geheugen.